|
W pierwszej kolejności
zajęto się grodzeniem drutem kolczastym pól
więźniarskich. Wznoszono je stopniowo i nie od razu w
jego ostatecznej formie. Ostatecznie ogrodzenie składało
się z podwójnych rzędów drutów kolczastych, rozpiętych
na drewnianych słupach o wys. 2,2 m. Przejście przez
ogrodzenie miały uniemożliwić 70 cm odkosy, którymi
zakończone były słupy. Odkosy te, skierowane ku polom
więźniarskim, również gęsto oplatały druty kolczaste.
Sieć drutów wypełniała także pas między dwoma rzędami
ogrodzenia (2,8 m szer.), biegnąc ukośnie od podstawy
jednego rzędu do najwyższej linii drugiego rzędu.
Plecionka ta nosiła nazwę Stolpedraht. Po udanej
ucieczce jeńców radzieckich, w maju i czerwcu 1942 r.
przystąpiono do zabezpieczenia czterech pierwszych pól
więźniarskich przewodami wysokiego napięcia.
|